MIVA-collecte (24 aug)
De opbrengst van de deurcollecte voor de MIVA heeft een bedrag opgebracht van € 115,–. Onze dank daarvoor.
Overlijden Dora Dapper-Mooij (27 aug) Dinsdag 27 augustus is Dora Dapper-Mooij na een kort ziekbed overleden.
Veel parochianen hebben afscheid genomen van Dora, die thuis in de Dapperstal aan de Ruigeweg lag opgebaard.
Zaterdagmiddag 31 augustus was haar gezongen Uitvaartmis dienst. Het St. Caeciliakoor o.l.v. Piet van Dam met Annie Dapper als organist zong voor de laatste maal voor Dora, die 36 jaar lang als sopraan bij het koor had gezongen. De uitvaartmis werd gevolgd door de crematie in Schagen.
Wij herinneren haar als een vriendelijke en betrokken parochiaan. Bij ons afscheid destijds, 17 jaar geleden, hebben wij van haar een Edammer kaas gekregen, die zij op een bijzondere wijze had verpakt in een rode boeren zakdoek. Zij had de zakdoek op een heel speciale en kunstige manier om de kaas geknoopt en we hebben er wekenlang naar gekeken.
Toen we uiteindelijk de kaas er uithaalden, dachten we nog in ons optimisme dat we de knoop konden nadoen. Niet dus, hoe we het ook probeerden, het lukte niet. We noemden het maar het geheim van Dora…
Nu ze gestorven en niet meer in ons midden is, heeft ze haar “geheim” meegenomen. De zakdoek van Dora koesteren wij; hij ligt gestreken en wel in de linnenkast…
Wij wensen Mees en de kinderen heel veel sterkte toe en wij hopen dat de herinneringen aan Dora hun de troost en steun zullen geven bij de verwerking van dit grote verlies.
Bloemen (6sept)
De bel gaat. Bij het opendoen van de deur zien we een zee aan bloemen met daarachter een parochiaan. Kijk, je ziet maar wat je gebruiken kan. Wat een prachtige bloemen, dank je wel. Omdat 8 september Maria Geboorte herdacht wordt, stond Maria dit weekend omringd door dahlia’s van allerlei kleuren uit de tuin van Thé Dekker. Een mooi gebaar bij het Naamfeest van onze parochie.
Misdienaarsdiploma (7 sept)
Pastoor riep Kees Hoogendijk na de Heilige Mis even bij hem te komen.” Was je zenuwachtig”, vroeg Pastoor hem.” Een beetje”. “Nou , zegt Pastoor, ik vind dat je het misdienen goed gedaan hebt”. Hij leest het misdienaarsdiploma voor en reikt Kees deze aan. Met wel een kleine noot: “Ik vind wel dat je het diploma gauw krijgt…“ Pastoor hoort later dat Kees drie zaterdagochtenden enorm zijn best heeft gedaan om het misdienen onder de knie te krijgen.
Gezinsviering (14 sept)
Iedereen hoort erbij luidde het thema van de gezinsviering. Zo aan het begin van het nieuwe schooljaar een prachtig thema. Pastoor nodigde de kinderen bij hem te komen zitten voor het altaar. Hij stelde vragen met betrekking op het spiegelverhaal van het verloren schaap… En vroeg pastoor naar de duiven waarom die vandaag in de kerk zijn. Dat is een teken van vrede weten de kinderen pastoor te vertellen. Ja, zei Lena en die duiven zijn van ons…
Nachtelijke geluiden (18 sept)
Maandagnacht half drie schrikken wij wakker. Wij horen onherkenbare geluiden. Komen die nu vanuit de Grote Sloot? Hoe we ook nadenken, we kunnen samen de geluiden niet thuis brengen. Ineens is het afgelopen en we slapen weer verder…
Een paar dagen later krijgen we visite. Ze hebben een dood beest gezien in de voortuin. Wij gaan op inspectie en treffen er een dode haas aan, vakkundig opengereten. Wij kijken elkaar aan en denken hetzelfde. Dit was dus het geluid. Het kan niet anders dan dat een vos de haas heeft achtervolgd en dat de haas i.p.v. het hazenpad het kerkpad heeft gekozen om zijn belager af te schudden. De haas kwam daardoor in de voortuin en was kansloos. De vos heeft hem gegrepen en genuttigd als een heerlijke nachtelijke maaltijd. Wij ruimen de restanten van de haas op en bewonderen zijn grote achterpoten en grote oren, die nog ongeschonden zijn. Ja, zo gaat dat in de natuur… Eten en gegeten worden…
Later bedenken wij dat er nog een fabel bestaat van de haas en de vos. Wellicht dat oudere parochianen dit wel kennen, maar dat zal niet voor iedereen gelden.
De haas en de vos
Een vos was op zijn tocht een tuinhaag doorgekropen
En in een hazenstrik geslopen,
Zo mooi dat voor de hoendergek op geen ontkomen viel te hopen
Want vaster sloot bij iedere trek, de koperen strop hem om de nek.
Terwijl hij daar zo zat kwam er een haas voorbij:
“Och, beste vriend, heb medelij en laat me niet zo hangen”
De tranen rolden langs zijn wangen.
De haas kreeg deernis met de dief, die sprak zo roerend en zo lief
Vergat wat de vos misdeed door op kennissen te jagen
En begon fluks aan de strop te knagen
Zodat hij in een knauw of wat die weldra stukgebeten had.
“Ha zo, ben jij dat, haas der honden, die mij daar in de nek zo beet.
Zie eens wat een vlokken haar!
Wie weet hoe jij mijn pels daar hebt geschonden
En of ik nog sterf daar aan die wonden.
Daarbij, zie hier, dit is geen vossenstrop
Die hing men hier voor jou en jouw’s gelijken op!
En had men van jullie niets te vrezen
Dan zouden hier ook geen stroppen wezen
Waarin een arme onnozele vos, zo deerlijk schond zijn schone dos ”.
“Och arme, wat heb ik dan misdreven
Ik redde u toch het leven?”
“Het leven, huichelaar, je lust geen vossenvlees,
En was de strop niet stukgegaan, wie weet,
Je beet me zo, wat jij mij nog had misdaan”.
Daarop greep de ondeugd met zijn bek, het arme haasje in zijn nek….
De moraal:
Een haas moet nooit een vos verlossen
Want…..vossen blijven altijd vossen.
Actie kerkbalans (sept)
U hebt het afgelopen jaar bij de actie Kerkbalans al kunnen merken, dat er geen acceptgirokaart meer was bijgesloten. Dit vanwege de sterk gestegen kosten, die wij moeten betalen voor de bedrukking van de acceptgiro’s. Bovendien vervalt deze betaalmethode binnenkort. Wij hebben mogen constateren dat ondanks deze verandering de Aktie goed verloopt. Wel zijn er nog een aantal parochianen, dat hun bijdrage voor dit jaar nog niet hebben overgemaakt, maar die vorig jaar wel een bijdrage hebben gegeven. Mogelijk dat u de Kerkbalans brief over het hoofd heeft gezien, of dat u het gewoon vergeten bent. Voor die parochianen nog even de vermelding van het rekeningnummer: 4302486 t.n.v. Parochie OLV Geboorte Gezinsbijdrage. Alvast hartelijk dank voor uw bijdrage.
Elise & René Koks